Indianen doen....

Hanne en ik zijn er uit. We weten nu waarom de indianen oeoeoeoeoeoeo doen. Het is overdag te warm om over de prairie heen te rennen, dus doen ze dat ‘s nachts. In de nacht is het hier stikkedonker en zie je de cactussen niet. Gegeven dat de indianen nog geen Nike winkel hadden liepen ze op hun blote voeten over de prairie....De kolonialisten zagen die cactussen ‘s nachts ook niet, maar hoorden wel die indianen de hele nacht oeoeoeoeoeoe roepen.......dus die dachten dat is het geluid dat de indianen maken! Is dit verhaal waar of niet waar Hanne? Hanne; ‘waar’! Ze gaat het straks Casper vertellen.

Enfin, we zijn dus in Page, midden in Navajo gebied en wat een wondere wereld zien we om ons heen. Allereerst is het een graadje of 37/38. Zo’n droge warmte, gecombineerd met een stevige briesje waarmee je het idee hebt dat je in een föhn zit. Verder zitten we op ca. 1300 meter hoogte en is het droog. Weinig bomen, veel steen en vliegen. Veel vliegen. De state park camping waar we zijn ligt aan Lake Powell. Een stuwmeer waar je u tegen zegt. Prima zwemwater en we liggen er dan ook al rap in. 

Onderweg hier naar toe (5 augustus) heb ik om 16.00 uur plaatselijke tijd lang zal ze leven gezongen voor Casper. Hij stond me wat vreemd aan te kijken, tot ik aan gaf dat het in Nederland 6 augustus, 0.00 uur was. Hij vond het maar niks en wilde zijn verjaardag toch liever een dag later vieren.

De volgende ochtend starten we dus met een verjaardagslied. We versieren de camper, blazen wat ballonnen op en delen kado’s uit. Het ontbijt bestaat uit cranberry wafel met vers fruit en daarna een selectie pie’s. Komt het uiteindelijk toch nog goed. 

We starten de camper want Manon heeft last minute wat plekken weten te reserveren om de Antelope Canyon te bezoeken.  Onderweg twijfelen we of nu op tijd zijn of niet. We zitten namelijk op een tijdgrens en onze telefoons springen van de ene naar de andere tijd en weer terug. Bijzonder en in dit geval wel even lastig, maar we zijn op tijd. De trail, door een smalle kloof van zandsteen, een meter of 35 diep is schitterend om te lopen. Kijk maar naar wat foto’s.  Tegelijkertijd sponsoren we ook de Navajo indianen, ruimschoots.

Nadat we ook de stuwdam nog bezoeken gaan we onze plek op de camping opzoeken en zwemmen. Vanavond nog een hapje uit eten om Casper zijn 11e verjaardag te vieren en dan morgen nog een dag ‘niets’ doen. Wat een leven.