Extreem weer! En een nieuwe staat.

Na een extreem warme nacht, verkoelende douche en prima ontbijt willen we onderweg naar Chamberlain. In de verte zien we een buitje aankomen. We hebben vannacht ook al flink wat regen gehad en de thermometer geeft een aangename 22 graden aan. Ook wel eens prettig na een week blafhitte. Ik berg wat spullen op en er komt me een stevige bebaarde Amerikaan tegemoet. Hij waarschuwt me voor het naderende buitje. En dat blijkt geen loze waarschuwing te zijn. De camper heb ik inmiddels losgekoppeld van water en stroom en de wind trekt stevig aan. Hij staat dan ook vol op de zijkant en gegeven dat we ook nog naast een boom staan besluit ik de camper te keren zodat we met onze neus in de wind terecht komen. Net op tijd, want dan gaat het los! Kijk maar.

Na een dik half uur noodweer gaan we onderweg. Op de camping zijn ook een paar takken afgewaaid en we komen het dorp uit ook nog wat stormschade tegen. Dat het serieus heeft gewaaid zien we verderop op de highway. We komen twee vrachtwagens tegen die op hun kant in de middenberm liggen. Zonder dat we sporen in de berm zien. Het lijkt er op dat ze gewoon omver geblazen zijn.

Nog 300 km te gaan. Chamberlain, we komen er aan! En oh ja, we rijden nog steeds door de maisvelden......en over betonplaten. Die was ik al weer vergeten! Maakt van je Ford E 450 super duty met dubbellucht en bladveren een echte kermisattractie. De Holly Holly.